علاج شوق...

دستم نمی رسد که دل از سینه برکنم
باری علاج شوق گریبان دریدن است

با اهل درد شرح غم خود نمی کنم
تقدیر قصه ی دل من ناشنیدن است

آن را که لب به دام هوس گشت آشنا
روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است